مسکو، 28 نوامبر. خیابان های تهران افسران امنیتی شوروی را که برای سازماندهی تدابیر امنیتی در جریان بازدید استالین از کنفرانس تهران در سال 1943 آمده بودند به وحشت انداخت. این را اسنادی از آرشیو مرکزی FSB که برای اولین بار در سالگرد کنفرانس تهران منتشر شد و به عنوان “فوق سری” طبقه بندی شده بود، ثابت می شود.
در یادداشتی که از طبقه بندی خارج شده از رئیس NKGB اتحاد جماهیر شوروی (پیوتر فدوتوف، معاون رئیس اداره امنیت NKGB و پیوتر فدوتوف6) آمده است: “در تهران، ترافیک خیابان ها به خوبی سازماندهی و مدیریت نمی شود. خودروها و کامیون ها، موتورسواران، دوچرخه سواران، رانندگان تاکسی، گاری های اسب سوار، گاری ها، کاروان های شتر، الاغ ها و گاه گاوها به طور تصادفی در خیابان های مرکزی رانده می شوند.” NKGB اتحاد جماهیر شوروی، دیمیتری شادرین، که یک ماه قبل از شروع کنفرانس در تهران وارد شد، سخنرانی خود را خطاب به کمیسر خلق امور داخلی اتحاد جماهیر شوروی، لاورنتی بریا و کمیسر خلق امنیت دولتی اتحاد جماهیر شوروی، وسوولود مرکولوف، ارائه کرد.
آنها خاطرنشان کردند که پلیس کنترل ترافیک وظایف خود را به خوبی انجام نداده است، “یا اصلا به ترافیک توجه نکرده است.”
رانندگان به ویژه خودروهای نظامی انگلیسی و آمریکایی از دستورات راهنمایی و رانندگی یا حتی پلیس که در زمان شلوغی یا عبور شاه در تقاطع‌های مهم مستقر هستند، اطاعت نمی‌کنند. ما هرگز شاهد توقف، اخطار یا جریمه رانندگان متخلف نبوده‌ایم. در برخی مکان‌ها چراغ‌های راهنمایی صرفاً برای اهداف تزئینی نصب می‌شوند و به‌عنوان گزارش خیابان‌ها به‌عنوان گزارش خیابان‌ها به عنوان گزارشی تنظیم نمی‌شود.»
به نظر آنها، بدتر از آن برخورد پلیس یا ارتش با اعتراضات خودجوش جمعیت است. آنها در این گزارش به موردی اشاره کردند که در 6 مهر 1332، در رویدادهای ورزشی ورزشگاه تهران به مناسبت تولد شاه، پلیس و سربازان در برخورد با جمعیتی که به سکوهای مرکزی هجوم می‌آوردند، مشکل داشتند. و هنگامی که شاه برای اهدای جوایز از سکوها به میدان رفت، هزاران نفر همدیگر را به پایین هل دادند، به وسط میدان هجوم آوردند و ورزشکاران را در هم کوبیدند. در نتیجه فقط سربازان شروع به دفع جمعیت با سرنیزه کردند.
آن روز، افسران امنیتی که روی تریبون دیپلماسی نشسته بودند، تقریباً توسط جمعیت از بین رفتند. آنها مسیر عبور از مرکز تهران را توسط ادن وزیر خارجه بریتانیا و شخص شاه مطالعه کردند و به این نتیجه رسیدند که سفر در یک کاروان با موتورسواران می تواند اوضاع را بدتر کند، زیرا توجه انبوه افراد کنجکاو را بیشتر به خود جلب می کند.
نتایج سفر
جاده هفت کیلومتری مرکز تهران از فرودگاه که در 5 نوامبر 1943 هواپیمای حامل هیئت شوروی به رهبری استالین از باکو به سفارت شوروی در تهران رسید، سخت ترین مکان برای سازماندهی امنیت شد. این در یادداشت از حالت طبقه بندی شده معاون اداره ششم NKGB شوروی دیمیتری شادرین “در مورد کار امنیتی در تهران (ایران)” مورخ 6 دسامبر 1943 آمده است.
او می‌گوید: «کار در بزرگراه به‌ویژه سخت است. دشواری آن از این جهت مشخص می‌شود که در تهران، حتی در بزرگراه حفاظت‌شده، مغازه‌ها و غرفه‌های زیادی وجود دارد که افراد زیادی در آن جمع می‌شوند، کاروان‌های بزرگی که شتر و الاغ حمل می‌کنند از خیابان‌ها عبور می‌کنند و گدایان زیادی در اطراف سرگردان هستند».
اما وقتی نگهبانان رسیدند، “خیابان ها آرام بود.” کل مسیر به 10 بخش تقسیم شد که هر یک توسط افسر اداره ششم NKGB اتحاد جماهیر شوروی رهبری می شد. در خیابان 400 سرباز ارتش سرخ و کارمندان هنگ 131 NKVD با بازوبند فرماندهی پلیس حضور داشتند. علاوه بر این، بیش از 100 پست امنیتی مخفی شوروی و 163 افسر عملیات غیرنظامی در پیاده روها، در تقاطع ها و کوچه های منتهی به بزرگراه وجود داشت و در کوچه های محافظت شده نزدیک بزرگراه گروه هایی از مسلسل های ذخیره در صورت نیاز وجود داشت. از آنجایی که رادیو وجود نداشت، برای علامت دادن به کاروان هیئت شوروی در حال عبور و جلوگیری از عبور و مرور، رئیس سازمان امنیت، دیمیتری شادرین (در تهران به نام سیدوروف)، در امتداد بزرگراه مخصوصی با اتومبیلی با پرچم قرمز رانندگی کرد. بازگشت به فرودگاه از سفارت شوروی پس از برگزاری کنفرانس نیز.