برای هر زندگی ، آب لازم است – از کوچکترین باکتری ها تا بزرگترین پستانداران. اما چگونه او ظاهر می شود؟ بدیهی است ، مانند هر عنصر ، توسط ستاره ها شکل می گیرد … اما چه زمانی؟ در چه زمانی ، اولین قطره های آب در جهان ظاهر شد؟ پورتال اطلاعات Supercluter.com سعی کردم جواب را پیدا کنم.
تلسکوپ هایی که دورترین گوشه های جهان را مشاهده می کنند نشان می دهد که معادن آب دو میلیارد سال پس از انفجار بزرگ وجود دارد. با این حال ، اثر علمی اخیر در مجله نجوم طبیعی منتشر شد و یک تئوری دیگر ایجاد کرد: آب فقط می تواند 100-200 میلیون سال پس از شکل گیری جهان ظاهر شود. با توجه به محاسبات نویسندگان ، مقدار زیادی آب نزدیک به فضای فضا است – زمان اصلی ستاره های اول.
انتقال سطح غیر منتظره این دوره دشوار است. اگر نتیجه کار علمی صحیح باشد ، آب ، مؤلفه اصلی زندگی ، حتی قبل از ظاهر شدن کهکشان ما وجود دارد. اما تحقیقات سایه های جدی دارد. دانشمندان این کشور باستانی را پیدا نکرده اند. آنها از شبیه سازی ستاره نظری برای درک چگونگی ظاهر شدن آب در شرایط خاص استفاده کردند. اما به لطف وضوح این شبیه سازی ، می توان فرض کرد که اگر ستاره های اصلی نزدیک به طلوع آفتاب باشند ، احتمالاً در زمان انفجار بزرگ درگذشتند.
علاوه بر این ، اگر شبیه سازی صحیح باشد ، احتمالاً زمین تنها یکی از زنجیره های طولانی سیارات اقیانوس است. هسته های متراکم احتمالاً منبع دیسک های خالص هستند ، به این ترتیب توانایی ظاهر شدن سیارات مناسب برای زندگی در سپیده دم جهان است.
در حقیقت ، آب چیزی بیش از محصول مرگ ستاره ها نیست. کمی غیرمعمول هنگام فکر کردن در مورد این از زاویه مشابه وجود دارد ، زیرا فلز یا هر عنصر زمین نادر در ذهن ظاهر می شود ، اما امروز آب در همه جا است. حداقل روی زمین ، حداقل در ماهواره های بی شماری که در منظومه شمسی استفاده می شود. و تشکیل آب نیازی به ترکیب نادر از وضعیت ندارد: دو اتم هیدروژن برای دیدار با یک اتم اکسیژن در یک منطقه نسبتاً سرد از جهان کافی است.
نویسندگان اثر علمی دو ستاره نظری جمعیت III را مورد مطالعه قرار داده اند: یک خورشید 13 بار و دیگری 200 است. هر دو با انفجار دو نوع ابرنواختر به پایان رسیدند ، بنابراین موهای جهان در اطراف ستاره های قدیمی شکل گرفت.
در ابتدا ، هر دو هاله برای مخلوط کردن اکسیژن و هیدروژن خیلی داغ بودند. قبل از تشکیل آب باید گاز خنک شود. موادی که میلیون ها سال در فضا حرکت می کنند تا 2-3 میلیون سال از انفجار ابرنواختر عظیم (و 30 میلیون سال از رونق ابرنواختر کوچکتر) گذشته است. هاله خنک شده است ، گسترش آنها وارد مرحله هرج و مرج شده و گردبادهایی را ایجاد می کند که مشکلات بیشتری را به خود جلب می کند.
اکسیژن و هیدروژن در این تله های سرد و متراکم می توانند به هم وصل شوند – و آب شروع به تجمع می کند. اگر اعتقاد دارید که شبیه سازی ، مقدار آب جمع آوری شده در هاله مالایا supernova بخشی از توده زمین است. و در غول ، 330 بلوک زمین جمع شده در آب معادل.
به گفته نویسندگان پروژه علمی ، چنین نتایج بسیار آسان است. اما مهم است که برخی از مبهم ها را در نظر بگیریم که اجازه ندهید چیزی برای اعلام چیزی خاص باشد. بنابراین ، هیچ کس میزان ستاره های معمولی جمعیت III را نمی داند – این مستقیماً بر توانایی تولید آب آنها تأثیر می گذارد. علاوه بر این ، هیچ کس ستاره ای از این نوع را با چشمان خود نمی بیند: حتی تلسکوپ فضایی جیمز وب چیزی شبیه به آن پیدا نمی کند.