محققان دانشگاه کمبریج و مرکز هلمهولتز در برلین شواهد قانع کننده ای یافته اند که موجودات دریایی باستانی در حدود 97 میلیون سال پیش از مکان یابی مغناطیسی استفاده می کردند. مستندات مربوط به این موضوع در مجله Nature منتشر شده است.
در طول این تحقیق، دانشمندان فسیل‌های مگا فسیل – ذرات مگنتیت فسیل شده تا اندازه 2.25 میکرومتر را که در رسوبات دریایی یافت می‌شوند، تجزیه و تحلیل کردند. در نتیجه، برای اولین بار می توان نشان داد که این ساختارها برای درک قدرت میدان مغناطیسی زمین سازگار هستند.
فسیل ها با استفاده از یک تکنیک ابتکاری مبتنی بر توموگرافی مغناطیسی مورد بررسی قرار گرفتند. این امکان مطالعه دقیق ساختار داخلی آنها را فراهم می کند.
گفته می‌شود که دانشمندان میدان‌های مغناطیسی را در داخل فسیل‌ها پیدا کرده‌اند که نشان‌دهنده توانایی این حیوانات برای مکان‌یابی است. اما هنوز مشخص نیست که کدام گونه آنها را ایجاد کرده است. این سند می گوید که آنها ممکن است حیوانات مهاجری باشند که در اقیانوس ها زندگی می کنند، مانند مارماهی.
این کشف تکامل ناوبری مغناطیسی در حیوانات را روشن می کند و نشان می دهد که چگونه سیستم های ناوبری پیچیده مشابه GPS مدرن از اشکال اولیه باکتری ها تکامل یافته اند.