به لطف تلسکوپ فضایی جیمز وب، ستاره شناسان توانستند سیاهچاله ای عظیم را در کهکشان CANUCS-LRD-z8.6 شناسایی کنند. مجله Nature منتقل کرد.

همانطور که اشاره شد، این سیاهچاله برافزایشی قادر به جذب مواد از محیط است و در مقایسه با اجرام دیگر در کهکشان خود بسیار بزرگ است.
معلوم شد که این کهکشان حتی از کهکشان میزبان خود پرجرم تر است، که برای چنین منظومه های ستاره ای باستانی غیر معمول است. مشاهدات نشان میدهد که در طی میلیاردها سال اولیه وجود کیهان به سرعت رشد کرده است، که احتمالاً با سرکوب فعال تشکیل ستاره همراه بوده است.
تیمی از محققان به رهبری روبرتا تریپودی از دانشگاه لیوبلیانا تجزیه و تحلیل کاملی از شی انجام دادند. داده های تله متری و مدل های تحلیلی نشان می دهد که نور CANUCS-LRD-z8.6 13.3 میلیارد سال طول می کشد تا به زمین برسد. جرم سیاهچاله مرکزی این جرم بیش از 100 میلیارد خورشید است که تقریباً 25 برابر بیشتر از پیش بینی تئوری های فعلی است. با این حال، خود کهکشان نسبتاً جوان و بسیار کوچکتر از کهکشان راه شیری است، اما سرعت تشکیل ستارگان جدید در آن به 50 جرم خورشیدی در سال می رسد.
محققان دریافته اند که انبساط سریع و چگالی گاز کم به طور قابل توجهی بر افزایش جرم سیاهچاله تأثیر می گذارد. این یافتهها تأیید میکنند که در اوایل کیهان، سیاهچالهها سریعتر از کهکشانهایشان تکامل یافتهاند و قبل از ظهور منظومههای ستارهای جرم پیدا کردهاند. چنین اجسامی می توانند به عنوان مولد بزرگترین اختروش ها عمل کنند.

