یک تیم بین المللی از دانشمندان دانشگاه ساوتهمپتون و دانشگاه پوتسدام نگاه تازه ای به یک معمای زمین شناسی طولانی مدت ارائه کرده اند – وجود قطعات سنگ های قاره ای در آتشفشان های دورافتاده اقیانوس.
یافته های آنها در مجله Nature Geoscience منتشر شد. توضیح جدید مبتنی بر ایده ریزش تدریجی لایه‌های زیرین قاره‌ها است. طبق این مطالعه، با دور شدن صفحات قاره ای از یکدیگر، گوشته بالایی داغ بر پایه های آنها تأثیر می گذارد و به اصطلاح “امواج گوشته” را آغاز می کند.
توماس جرنون، نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح می‌دهد: «این ناپایداری‌های کند چرخش در اعماق 150 تا 200 کیلومتری، این پتانسیل را دارند که قطعات پوسته قاره‌ای را پاره کنند و هزاران کیلومتر آنها را منتقل کنند.
او خاطرنشان می‌کند که «آلودگی» غیرمعمول در مناطق خاصی از گوشته اقیانوسی، زمین‌شناسان را برای دهه‌ها متحیر کرده است، و نظریه‌های موجود مانند فرورانش یا توده‌های گوشته توضیح جامعی برای ناهنجاری‌های شیمیایی مشاهده‌شده ارائه نمی‌دهند. ساشا برون، یکی از نویسندگان این مطالعه، تأکید کرد که گوشته همچنان تحت تأثیر تجزیه قاره‌ها مدت‌ها پس از جدا شدن واقعی آنها قرار می‌گیرد.
وی افزود: این سیستم حتی پس از تشکیل حوضه اقیانوسی جدید به انتقال مواد غنی شده ادامه داد.
زنجیره ای از آتشفشان های زیر آب در اقیانوس هند که پس از فروپاشی ابرقاره گندوانا شکل گرفت، شواهد بیشتری برای حمایت از این نظریه ارائه می کند. عدم وجود علائمی از ستون های گوشته و کاهش مشخصه فعالیت آتشفشانی در این منطقه کاملاً با مدل پیشنهادی مطابقت دارد. دانشمندان می گویند که امواج گوشته کشف شده می تواند برای درک سایر پدیده های زمین شناسی، از فوران های ماگمای حاوی الماس گرفته تا تشکیل بزرگترین ویژگی های توپوگرافی سیاره، کلیدی باشد.